-
Inicio
-
Multimedia
- Novas LugoPatrimonio
Últimas Novas (520)
Últimas novas da asociación LugoPatrimonio
Viaxe a Aguilar de Campoo - Palencia
LAS EDADES DEL HOMBRE "Mons Dei"
27-28 de outubro de 2018
Saímos ás 7 horas de Lugo. A primeira visita efectuouse ás 11,30 horas á igrexa románica do mosteiro benedictino de Santa María de Mave construída entre os anos 1200 e 1208. A tesoureira Julia Cantalapiedra deu unha explicación do monumento comezando polo exterior, na cabeceira de tres ábsidas. No interior ten tres naves cubertas con bóveda de canón apuntado. e de influencia borgoñona pola relación co Císter. e na portada. A portada e abucinada mediante arquivoltas, algunha en dente de serra, que apoian sobre capiteis con decoración vexetal.
Pasamos despois a Olleros de Pisuerga para ver a singular igrexa parroquial escavada na rocha arenisca, por ser primitivamente un eremitorio que no exterior conserva sepulcros antropomorfos. Esta situada nunha fermosa paraxe presidida por unha torre exenta como campanario. Recibimos as detalladas explicacións dun guía que nos informou da evolución do templo ata o século XVIII.
Proseguimos viaxe a Aguilar de Campoo, trasladándonos a visitar o mosteiro de Santa María la Real, hoxe un Instituto, pero que se pode visitar unha pequena exposición sobre o románico palentino, a igrexa onde había unha exposición de pintura, o claustro, o refectorio e a sala capitular.
Pola tarde, despois de xantar nun restaurante situado na Praza de España, saímos ás 16 horas para San Andrés de Arroyo, para visitar a Real Abadía Cisterciense de Santa María e San Andrés. Na entrada ao patio hay un rollo e no interior fixemos unha visita guiada comezando pola exposición de obxectos etnográficos, pasando ao claustro con arcos de medio punto sobre columnas pareadas con fermosos capiteis a sala capitular, e a igrexa.
VIAXE A MARROCOS. De Tánxer a Tafraut e Marraquech
Nº 1. TÁNXER
Cidade dominada polos europeus (portugueses, españois, ingleses desde o s. XV a practicamente o XX. Foi protectorado francés e declarada en 1923 zona internacional, con liberdade comercial e igualdade económica das potencias estranxeiras. Tivo, pois, grande influencia europea que se nota aínda hoxe nun simple paseo polos zocos, a medina ou a zona moderna. Nos anos 40 do s. XX a cidade énchese de escritores e artistas estranxeiros, Jacques Majorelle, Tenesse Willians, Jane Auer, Paul Bowles que vive nela durante varios anos, ou Jean Genet. Pintores como Matisse, Delacroix ou Kees van Dongen, son grandes amantes desta cidade tamén e mesmo chegan a vivir nela, tendo unha grande presencia na súa obra. Pasear o Zoco Grande e o Chico, a medina, a casbah, esas rúas azuis ateigadas de tendas e obradoiros de artesanía, os cafés como o Gran Café de París que viviron conversas e historias dos artistas que aínda hoxe se seguen contando, como fixo no seu momento o escritor rifeño, Mohamed Chukri en moitos dos seus libros; o porto ou a mesma cidade moderna, deixará no viaxeiro e viaxeira ese desexo de volver para desfrutar con tempo e explorala máis.
A pouco quilómetros de Tánxer gusta asomarse ao mar, ou aos mares, pois hai un punto no que se unen o Atlántico e o Mediterráneo, preto do cabo e Faro Espartel e dunhas Covas de pedra calcárea onde se di que Hércules descansou dos seus xigantescos traballos, daí o seu nome, Covas ou Grutas de Hércules. O interior chama a atención polos centos de marcas circulares deixadas pola pedra extraída para a fabricación de moas.
Deixamos constancia do que contamos nas 17 fotos tiradas no día da visita a esta cidade, 3 de outubro do 2018.
VISITA A COSPÈITO PARA VER O PAZO DE SISTALLO E A TORRE DE CALDALOBA
20 de outubro 2018
O día 20 de outubro viaxamos a Cospeito para ver o Pazo de Sixtallo, fundado por Fernando Verdes Montenegro. Acompañados dun dos copropietarios percorremos os xardíns seguindo as explicacións de Javier Raposo e do dono, que nos mostrou os dous planos orixinais de alzado e planta do edificio, obra dun dos arquitectos galegos de fins do barroco de placas compostelán, Clemente Sarela, pasando despois ao interior para ver a entrada, as escaleiras e a capela, co seu magnifico retablo obra de Miguel Romai con imaxes da escola de Gambino.
Despois pasamos na mesma parroquia á Casa Rural aldea celta Citania de Veria que nos mostraron os propietarios as instalacións. Antes de xantar na Feira do Monte, fixemos unha visita ao Museo das Aves, previa a andaina que pola tarde fixemos circundado a lagoa.
Rematamos a excursión visitando en San Martiño de Pino a emblemática torre de Caldaloba acompañados de Óscar Rego Felpeto, un dos divulgadores e defensores do patrimonio da zona.
Conferencia de Xusto Beramendi González, profesor da USC, "As Irmandades da Fala: un punto de inflexión na historia de Galicia 15 de outubro
No período comprendido entre a Guerra Europea e a civil española (1918-1939), experimentouse un cambio profundo, na música, vestimenta, mentalidades, sistemas políticos, revolución Rusa, aparición do comunismo e dos fascismos, nacemento dos nacionalismos, un mundo en constantes cambios tanto na arte como na arquitectura, producíndose unha crise do sistema. En España estase na fase final da restauración alfonsina non democrática, monopolizada por dous partidos, o liberal e o conservador que se alternaban no poder. Aparece o nacionalismo catalán, o vasco e o español. O movemento obreiro anarquista e socialista atacaba o sistema. A primeira folga xeral ten lugar en 1917.
Viaxe aos pazos de Rubiáns, Lourizán e Faramello
22 de setembro de 2018
Para contextualizar a conferencia de Javier Raposo Martínez dedicada a o xardin no pazo galego, viaxamos o 22 de setembro con el para ver os pazos de Rubiáns, Lourizán e Faramello.
Chegamos a Vilagarcia de Arousa e para aproveitar o tempo vimos a igrexa de Santa Baia de Arealonga, unha xoia do barroco galego do século XVII.
As 12 horas visitamos o pazo de Rubiáns que desde o punto de vista arquitectónico e un petit chateau francés. Durante máis dunha hora fixemos un percorrido polas diversas partes do xardín, comezando polo francés para ver a topiaria nos parterres de buxo que se atopa na fronte da fachada principal, o estanque das ras con nenúfares, as pérgolas, o hórreo, as camelias de orixe portugués, rematando na parte alta onde comeza o viñedo en espaldeira de albariño. Rematado o paseo polos xardíns vimos o interior e a capela, rematando cunha cata do viño que se elabora na finca.
Despois de xantar en Pontevedra, desprazámonos á parroquia de Santo André de Lourizán para ver o pazo ecléctico de fin do século XIX deseñado polo arquitecto Jenaro de la Fuente Domínguez por encargo de Francisco Genaro Ángel, pasando despois ao seu cuñado o comerciante catalán afincado en Vivo, Buenaventura Marcó del Pont. Despois foi a residencia de verán do político Eugenio Montero Ríos.
O último pazo visitado foi o do Faramello, no concello de Rois, fundado polo marqués de Piombino. Fomos recibidos e acompañados na visita polo propietario Gonzalo Rivero de Aguilar percorrendo todas as partes dos xardíns, unha parte debaixo do pazo de estilo francés construído sobre a terraza da fábrica de papel, e polo bosque, así como o novo Xardín do Recordo, en memoria das víctimas do accidente de Angrois, onde os familiares e amigo plantaron unha árbore. Tamén vimos o interior rematando a visita cunha cata de viño albariño.
ENTREGA DA NAVALLA DE MANUEL MARÍA A BRANCA RODRÍGUEZ PAZOS
O día 8 de setembro tivo lugar en Outeiro de Rei a entrega da distinción coa que quixo distinguir a Asociación Cultural Xermolos e a Irmandade Manuel María no día no que celebran a "Memoria da Chaira Enteira", á nosa vicepresidenta Branca Rodríguez Pazos, en recoñecemento á súa traxectoria profesional, social, política e cultural. Houbo un xantar na que estivo acompañada de membros destes colectivos, da súa familia e amigos. Despois incorporáronse aos actos un grupo de socios de Lugo Patrimonio que asistiron á lectura de poemas e a ofrenda floral celebrada no cemiterio en lembranza do poeta chairego, rematando coa entrega da navalla no campo de Santa Isabel.
Despois da laudatio que estivo a cargo de Marica Campo, Branca agradeceu as súas palabras que cualificou de "exaseradas froito da amizade e do coñecemento de tantos anos". Tamén agradeceu a distinción a Xermolos, con especial mención a Alfonso Blanco, por traballar "a prol da cultura do país e a defensa da nosa lingua". Por último dixo que estaba moi leda por recoller o premio en Santa Isabel "porque para min este lugar e tamén un pouco meu",
Conferencia de Javier Raposo Martínez, licenciado en Xeografía e Historia, "O xardín no pazo galego ¿Francés, inglés ou portugués?" 4 de setembro
O obxectivo da conferencia era analizar os diversos estilos de xardín (francés, italiano, portugués, etc.) que converxen na configuración dos propios parterres galegos creando unhas características propias e miméticas á par que fanos únicos e diferencias.
A historia do mundo do xardín e ben coñecida a través dos innumerables exemplos a través da historia, máis pouco ou nada se sabe en Galicia sobre os estudos, deseños, diferencias, características propias, e moito menos nas Facultades. Noutros países (Francia, Alemaña ou Italia) son materias esenciais e complementarias no estudo da arquitectura e do dominio estético da paisaxe, polo tanto, segue a ser unha iniciativa pendente e necesaria nos plans de estudo e na propia concienciación social e ambiental.
Viaxe polas Mariñas Coruñesas con Felipe Senén
14 de xullo
Comezamos a visita en Betanzos, unha das sete capitais do Reino de Galicia, na actual Praza da Constitución, dos irmáns García Naveira, ou do Campo, segundo as épocas, porque nela se celebraba a feira, onde está a fonte de Diana do Louvre inauguración data del año 1867. Es una fiel reproducción de la Diana del Louvre feita en ferro colado nos talleres de la fundición de “Ducel e Hijos” de París deseñada polo enxeñeiro Pedro Villar. O quiosco da música así como as varandas e luminarias Art Déco que están no inicio da subida cara a Casa do Concello, na Porta da Vila, deseñadas polo arquitecto Rafael González Villar feitos en ferro entre o ano 1927 e 1928 nas fundicións Wonenburger da Coruña. Nesta subida hai un bo número de casas decimonónicas coas galerías na planta superior, un exemplo de artesanía da madeira que foi posible grazas a producción de vidro plano das fábricas coruñesas.
Despois visitamos o Centro Internacional da Estampa Contemporánea da Fundación CIEC, do artista Jesús Núñez Fernández, establecido no edificio Déco da antiga Banca Núñez tamén do arquitecto González Villar. Despois de ver o exterior do conxunto formado pola Torre Municipal ou do Reloxo, do século XVI, a Casa do Concello, neoclásica de fins do século XVIII e a igrexa de Santiago, paramos diante da portada e fronte do pazo dos Lanzós, coa casa torre inmediata. No interior recibimos as explicacións pertinentes destacando a capela renacentista do arquitecto Juan del Castillo.
Conferencia de Felipe Senén López, museólogo. "Mobiliario nos Pazos Galegos, atinos e desatinos".
3 de xullo de 2018
Comezou dicindo que cara ao exterior os pazos identificámolos por unha serie de elementos que forman parte da paisaxe como o ciprés, o pombal, o xardín e o propio edificio co escudo e a capela. Lembrou a súa experiencia na adega da casa grande de Otero Pedrayo en Trasalba, onde convidaba aos visitantes a tomar viño e xamón, hoxe convertida nun auditorio. "As cousas son asegun", segundo dicía don Ramón, hai que relacionalas, e engadía "desconfíe do nivel de vida, pense na cultura".
No noso mundo rural estamos rodeados de obxectos feitos por artesán e artistas, cando se perden os oficios tamén se perde o idioma, e leu un poema de José María Valverde no que ven a dicir que as cousas son a memoria, son lembranzas, e esas cousas estanse a perder. Fixo mención á febre de eliminar os revocos das casas e determinadas árbores típicas que medraban ao seu carón como os loureiros, e con elas pérdese a memoria.
Nos pazos andan os xenios loci, os pantasmas. Mencionou o Pazo de Tor, que deixou María Paz á Deputación de Lugo, como un exemplo para ensinar dun pazo que quedou como cando a propietaria vivía nel, podendo así entrar no espírito das cousas. Sobre as mesas talladas están os tecidos feitos a man de liño e con encaixes, as louzas, pezas da arte namban chinesa dos séculos XVI e XVII, como as arquetas, adquiridos en Portugal a onde chegaban do lugar de orixe, Goa, Brasil, a Porto. A maior parte do mobiliario galego dos pazos foi adquirido en Portugal pero combina a tradición galega con elementos foráneos.
Conferencia de Adolfo de Abel Vilela, historiador. "Tres familias e tres pazos urbanos de Lugo: Orbán, Gaioso e Prado".
19 de xuño de 2018
Comezou destacando as diferenzas entre un pazo rural e un urbano. O primeiro é a explotación agrícola e gandeira e tamén a casa de verán do señor que vive na cidade, que posúe xurisdicción, casas ou leiras en varios cotos que lle facilitan as rendas para a subsistencia da familia e tamén para manter e aumentar o seu patrimonio.
Desde o último terzo do século XVII e durante todo o XVIII, a actividade constructora do estamento civil, do eclesiástico e das confrarías de devoción e algunha gremial, facilitaron traballo durante anos a un amplo sector de traballadores e artesáns.
A causa desta actividade foi a agricultura que era "o fundamento da opulencia" A importancia dos pazos non se media polo número de hectáreas que tiña a explotación senón pola cantidade de rendas. Os propietarios da terra a aforan por unha renda, en diñeiro ou en especie, e tamén compran rendas en especie que lles producen un beneficio anual. O aumento das rendas agrarias nesta época atribúese á expansión do cultivo do maíz, que se sementou por primeira vez en Europa en 1604 en Mondoñedo e en Tapia de Casariego.
Máis...
CICLO PAZOS. Conferencia de Javier Raposo Martínez sobre “O carácter primixenio ou definitorio do pazo”
5 de xuño
Comezou dicindo que o coñecemento que hai sobre os pazos non é o que debería ser dado que a documentación está en mans privadas, téñena os propietarios. Dos 9.500 pazos que hai inventariados uns 250 están en venda. Durante os séculos XVI, XVII e XVIII a fidalguía ou pequena nobreza territorial galega consolídase como un poderoso grupo rentista, xusto despois do estamento eclesiástico, pois a importancia dun pazo non se mide polo números de hectáreas que ten de propiedade senón polas rendas.
O pazo é unha casa grande cunha torre simbólica xa que non é neceseria militarmente, onde acostuma a estar o arquivo, con rendas, e de alta alcurnia, á que se achega o dono no verán para cobralas. As rendas aumentaron polo millo e polo viño. O millo miúdo ou mijo e o centeo que se cultivaba era para consumo dos criados, os señores utilizaban o trigo. Os únicos que vivían no pazo eran a ama de cría e o mordomo, o resto dos criados vivían fóra. No século XVI é o apoxeo pero vai evolucionando de xeito que no século XVIII é unha "illa de civilidade", unha casa de pracer "maison de plaisir", pois dise que hai que criar aos fillos no campo. A nivel ideolóxico, non arquitectónico, por esa idea de volver ao campo, o pazo é o equivalente ao Petit Trianon, xaerdín con esculturas, fontes, estanques, paseos, labirintos, arboredo, etc.
CICLO PAZOS. Conferencia de Javier Raposo Martínez sobre “O carácter primixenio ou definitorio do pazo”
5 de xuño
Comezou dicindo que o coñecemento que hai sobre os pazos non é o que debería ser dado que a documentación está en mans privadas, téñena os propietarios. Dos 9.500 pazos que hai inventariados uns 250 están en venda. Durante os séculos XVI, XVII e XVIII a fidalguía ou pequena nobreza territorial galega consolídase como un poderoso grupo rentista, xusto despois do estamento eclesiástico, pois a importancia dun pazo non se mide polo números de hectáreas que ten de propiedade senón polas rendas.
O pazo é unha casa grande cunha torre simbólica xa que non é neceseria militarmente, onde acostuma a estar o arquivo, con rendas, e de alta alcurnia, á que se achega o dono no verán para cobralas. As rendas aumentaron polo millo e polo viño. O millo miúdo ou mijo e o centeo que se cultivaba era para consumo dos criados, os señores utilizaban o trigo. Os únicos que vivían no pazo eran a ama de cría e o mordomo, o resto dos criados vivían fóra. No século XVI é o apoxeo pero vai evolucionando de xeito que no século XVIII é unha "illa de civilidade", unha casa de pracer "maison de plaisir", pois dise que hai que criar aos fillos no campo. A nivel ideolóxico, non arquitectónico, por esa idea de volver ao campo, o pazo é o equivalente ao Petit Trianon, xaerdín con esculturas, fontes, estanques, paseos, labirintos, arboredo, etc.
PROGRAMA DO CICLO OS PAZOS
XUÑO
Día 5 de xuño, martes
ás 20 horas
Salón de actos da Deputación Provincial
Conferencia de Javier Raposo Martínez, licenciado en Xeografía e Historia, "O caracter primixenio ou definitorio do pazo".
Día 19 de xuño, martes
ás 20 horas
Salón de actos da Deputación Provincial
Conferencia de Adolfo de Abel Vilela, historiador. "Tres familias e tres pazos urbanos de Lugo: Orbán, Gaioso e Prado".
De 19 e 20 h. anotacións para a viaxe do día 14 de xullo polas mariñas coruñesas, Pazo de Mariñán, con Felipe Senén.
XULLO
Día 3 de xullo, martes
ás 20 horas
Salón de actos da Deputación Provincial
Conferencia de Felipe Senén López, museólogo. "Mobiliario nos Pazos Galegos, atinos e destatinos".
De 19 e 20 h. anotacións para a viaxe do día 21 de xullo ao Pazo-Museo de Castrelos de Vigo e o seu entorno con Felipe Senén.
Día 14 de xullo, sábado
ás 9 horas
Viaxe polas Mariñas Coruñesas, Pazo de Mariñán, con Felipe Senén.
Día 21 de xullo, sábado
ás 8 horas
Viaxe ao Pazo-Museo de Castrelos de Vigo e o seu entorno con Felipe Senén.
SETEMBRO
Día 4 de setembro, martes
ás 20 horas
Salón de actos da Deputación Provincial
Conferencia de Javier Raposo Martínez, licenciado en Xeografía e Historia, "O xardín no pazo galego ¿Francés, inglés ou portugués?".
De 19 e 20 h. anotacións para a viaxe do día 22 de setembro aos pazos do Faramello, Rubianes e Lourizán e para a viaxe dos días 27 e 28 de outubro, sábado e domingo, a Aguilar de Campoo e Palencia.
Día 22 de setembro, sábado
ás 8 horas
Viaxe aos Pazos do Faramello, Rubianes e Lourizán con Javier Raposo Martínez.
Día 25 de setembro, martes
ás 20 horas
Salón de actos da Deputación Provincial
Conferencia de Lois Diéguez, "O pazo galego na Literatura".
VIAXE A TERUEL
Do 17 ao 20 de maio de 2018
Fixemos a viaxe 50 socios con destino final en Teruel como actividade práctica dentro do Ciclo dedicado ao Mudéxar. A primeira parada foi en Tordesillas para ver especialmente a fachada da igrexa, patio e baños árabes do mosteiro de Santa Clara, chamado "Pelea de Benimerín", levantado sobre outro árabe, mandado facer en 1340 por Afonso XI de Castela despois da Batalla del Salado. Na visita acompañounos unha guía contratada pola Asociación. Tivemos que facer dous grupos de maneira que mentres un facía a visita o outro visitaba as Casas do Tratado, onde a tradición sitúa as negociacións entre Castela e Portugal para repartir o Novo Mundo, e que remataron coa sinatura do Tratado de Tordesillas o 7 de xuño de 1494. A carón está o Museo da Igrexa de San Antolín que tamén vimos.
Despois de xantar en Arévalo fixemos a media tarde un percorrido por Molina de Aragón, cun casco histórico moi interesante pero abandonado debido a despoboación da zona.