- O arquitecto admite (a nivel persoal) que a delimitación do Camiño Primitivo foi efectuada de modo precipitado, con pouco rigor e debate, mesmo con malas formas, mais que eses foran os criterios políticos dese momento.
- Como consecuencia, o Subdirector afirma que dado que o momento procesal é o que é, que non poden facer nada por deter a maquinaria burocrática e que habería que agardar as resolucións xudiciais, recoñecendo que caso de fallar ao noso favor lles facilitaría a posibilidade de facer cambios.
- Aínda así, ambos recoñecen estar á espera dunha pronta resolución da UNESCO a partir de xaneiro, e que no caso probábel de que lles recrimine non ter feito un estudo máis detallado do entorno cultural, mesmo non ter delimitado unha zona de amortecemento como é debido, e que polo mesmo se pronuncie en contra polo momento, daríalles tamén a posibilidade de buscar unha desculpa para corrixir a delimitación.
- Tamén se mostran dispostos a abordar esta cuestión nos planeamentos municipais e planos especiais de carácter sectorial, para tentar impedir que se agraven as desfeitas, manifestando que en todo caso é unha vantaxe que a traza histórica fique dentro do territorio protexido legalmente e que permitiría controlar as actuacións nesas áreas.
- O arquitecto recoñece que o tema dos Camiños é moi complexo e suxeito a debate, así como a necesidade de identificar a traza histórica e analisar a problemática caso por caso, tratando de recuperar a calzada onde sexa posible e modificar o territorio histórico que dita mudanza implique...
- Queda sobre a mesa tamén o recoñecemento ao tremendo desgaste que esta estratexia leva consigo para os recorrentes, así como ao esforzo realizado no último cuarto de século para tirar por este ben cultural e ambiental, comprometéndose a procurar manter maior diálgo ao respeito mentres duren no seu cargo.